Rozładowanie

Akumulatory NiCd (w przeciwieństwie do akumulatorów NiMH) umożliwiają zasilanie urządzeń o dużym poborze prądu. Można je obciążać przez bardzo krótkie okresy prądem, którego natężenie dochodzi do I=100 C. Przy rozładowaniu ciągłym, maksymalny pobór prądu nie powinien przekraczać Ir=(8-10) C w czasie (4-5) minut. Charakterystyczne dla akumulatorów NiCd jest również stałe napięcie U=1,2 V w czasie całego okresu rozładowywania. Za napięcie końcowe rozładowania przyjmuje się wartość U=1,0 V. Wadą akumulatorów niklowo-kadmowych jest stosunkowo duże natężenie prąd samorozładowania (ok.1% na dobę). Efektem tego jest niska sprawność przy ładowaniu podtrzymującym. Jednak należy podkreślić, że jest ono mniejsze od natężenia prądu samorozładowania akumulatorów NiMH (ok. 1.5% na dobę).

Czas eksploatacji

Najczęściej podawanym parametrem akumulatorów NiCd jest ilość cykli ładowania i rozładowania, który osiąga wartość ok.1000. Wartość ta jednak silnie zależy od sposobu eksploatacji akumulatora. Gdy następuje przeładowanie ogniwa, rośnie jego temperatura wewnętrzna, co przyśpiesza degenerację materiałów wchodzących w skład konstrukcji akumulatora. Podobny proces zachodzi przy silnym wyładowaniu. Gdy akumulator składający się z wielu ogniw jest rozładowywany, istniejące różnice pojemności mogą spowodować, że niektóre ogniwa osiągną napięcie końcowe rozładowania nieco wcześniej niż pozostałe. Przy powtórnym ładowaniu część ogniw będzie nie w pełni naładowana, a część przeładowana, co w konsekwencji skróci czas eksploatacji akumulatora. Przy silnym rozładowaniu, kiedy napięcie ogniwa spada poniżej U=0,2 V, zdarza się, że może wystąpić odwrócenie polaryzacji. Warunkiem poprawnej eksploatacji akumulatorów NiCd jest ich rozładowywanie do napięcia U=1,0V/ogniwo. W ten sposób unika się różnic pojemności poszczególnych ogniw i osiąga najlepsze funkcjonowanie akumulatora.

Cechy charakterystyczne